Ἡ προσωπικότητα τῆς Σαμαρείτισσας

Μέσα στό διάλογο τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτισσα βλέπουμε τό μεγάλο κατόρθωμά της, τό κατόρθωμα τῆς πίστεως καί τῆς μετάνοιας.

Μόλις συνάντησε τό Χριστό καί κατάλαβε τήν προφητική του ἰδιότητα, ἔβγαλε ἀμέσως ἀπό τά βάθη τῆς καρδιᾶς της τίς θρησκευτικές ἀπορίες της καί ἀναζήτησε νά βρεῖ τήν ἀλήθεια. Καί ὅταν ἔμαθε τήν ἀλήθεια καί δέχθηκε τήν ἀλήθεια, ἡ ἀλήθεια τήν ἐλευθέρωσε.

Ἡ Σαμαρείτισσα ἔζησε ἁμαρτωλή τή ζωή της. Καί ντρεπόταν γι' αὐτήν. Καί ἐπειδή ντρεπόταν, ἐρχόταν νά πάρει νερό ἀπό τό πηγάδι μοναχή της, χωρίς νά συνοδεύεται ἀπό ἄλλες γυναῖκες. Ἀκόμη πήγαινε τό μεσημέρι γιά νερό, τότε πού ἡ ὥρα ἦταν ἀκατάλληλη γιά νά φέρει νερό. Οἱ ἄλλες γυναῖκες συνήθιζαν νά πηγαίνουν γιά νερό τίς πρωινές ὧρες. Καί γιά νά φέρουν νερό, συνήθως, πήγαιναν πολλές μαζί.

Ἡ Σαμαρείτισσα, παρά τήν ἁμαρτωλότητά της, ἔχει μέσα της τήν αἴσθηση τῆς ντροπῆς. Καί ἡ αἴσθηση τῆς ντροπῆς εἶναι ἀπόδειξη ἠθικῆς νοσταλγίας καί ἀποδείξη κρυφῆς, μυστικῆς, ἐσωτερικῆς ἠθικότητας.

Μιά ἄλλη κρυφή ἀρετή τῆς Σαμαρείτισσας εἶναι ἡ ταπείνωση. Μόλις ὁ Χριστός τῆς ὑπενθυμίζει καί ἀποκαλύπτει τίς ἁμαρτίες της, δέν ἀντιδρᾶ, δέν ἀγριεύει, ἀλλά πιστεύει καί μετανοεῖ.

Οἱ ἁμαρτίες καί οἱ ἐνοχές πού βρίσκονται στήν καρδιά τοῦ ἀνθρώπου, θάβονται στό ὑποσυνείδητο. Ἡ ἐγωιστική ψυχή προσπαθεῖ νά τίς σκεπάσει μέ τήν αὐταπάτη τῆς λήθης γιά νά ξεχασθοῦν καί νά ἐξαφανισθοῦν. Ὅμως οἱ ἁμαρτίες, πού εἶναι τά καρκινώματα τῆς ψυχῆς, δέν ἐξαφανίζονται καί δέν λησμονοῦνται, ἀλλά τόν ἀναστατώνουν ἐφιαλτικά μέσα στούς αἰῶνες. Ὁ ἄνθρωπος ἐλευθερώνεται ἀπό τίς ἁμαρτίες του μέ τή μετάνοια καί τήν ἐξομολόγηση.

Γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τίς ἁμαρτίες μας χρειάζεται ὁ Χριστός γιά νά τίς καθαρίσει. Ὅμως γιά νά δεχθοῦμε τό Χριστό στή ζωή μᾶς χρειάζεται ταπείνωση.

Αὐτή εἶναι ἡ ἀρχή τῆς σωτηρίας μας.

Ἡ Σαμαρείτισσα θαύμασε γιά τήν προφητική ἀποκάλυψη τῶν ἁμαρτιῶν της πού ἔκανε ὁ Χριστός καί πίστεψε. Ὅμως δέν περιορίστηκε μόνο στή δική της πίστη. Ἔγινε καί ἱεραπόστολος αὐτῆς τῆς πίστεως. Ὅταν ἔτρεξε στήν πόλη, γιά νά τούς φανερώσει τό Χριστό, χρησιμοποίησε τίς ἁμαρτίες της, πού τίς ἀποκάλυψε ὁ Χριστός. Καί ἔδειξε συντριβή καρδίας μπροστά στό Μεσσία.

Ἡ παιδαγωγική του Χριστοῦ

Στό Χριστό πλησίασε ἡ ἠθικά φτωχή γυναίκα καί ἔγινε πλούσια σέ πνευματικότητα. Καί ἡ πόρνη ἔγινε ἀπόστολος. Ἡ ἄσωτη ἔγινε πιστή καί πειθαρχημένη. Ἐκείνη πού περιπλανήθηκε στή σαρκική ἁμαρτία της, μαθήτεψε στό Χριστό καί ἔφερε τόν κόσμο στό Χριστό. Ἐνῶ εἶχε μολυνθεῖ ἀπό πολλές ἁμαρτίες, καθαρίστηκε ἀπό αὐτές, ὅταν συνάντησε τό Χριστό.

Ἡ Σαμαρείτισσα εἶναι ἐκείνη πού δίψασε πνευματικά, θρησκευτικά, ἠθικά καί ἐπιθύμησε νά πιεῖ τό ὕδωρ τῆς αἰώνιας ζωῆς πού πρόσφερε ὁ Χριστός. Καί κληρονόμησε τή χάρη καί τούς θησαυρούς τοῦ οὐρανοῦ καί λυτρώθηκε.